ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕΤΕ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΣΕ PDF KANTE ΔΕΞΙ ΚΛΙΚ & ‘SAVE/DOWNLOAD LINKED FILE AS’
.
.
.
BIRDWATCHING: ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΑΥΤΟΕΞΕΤΑΣΗΣ
.
.
Birdwatching με κολπο…σκόπιο.
.
Εκεί που χαζεύαμε το πρόγραμμα του What Queer Fest και διερωτόμασταν τι είναι όλα αυτά τα παράξενα και κουίαρ πράγματα που θα γίνουν αυτό το Σαββατοκύριακο με ένα τρελό πηγαινέλα στα διάφορα στέκια, είδαμε και το απίστευτο: Birdwatching, λέει.
.
Ωραία, βρε παιδιά, αλλά η Αθήνα εκτός από τα κακόμοιρα περιστέρια στη βουλή τι άλλο έχει;
.
Ας βάλουμε λοιπόν το εργαστήρι στο μικρο…σκόπιο.
.
Πού;
Μαζευόμαστε στις 14.00 (αυστηρά) στο Κοινωνικό Κέντρο της Τσαμαδού στον πάνω όροφο ο οποίος θα είναι αποκλειστικά στη διάθεσή μας και θα τον έχουμε διαμορφώσει ειδικά για το εργαστήρι. Οι πόρτες θα κλείσουν στις 14.15.
.
Τι και πώς…
Όταν μαζευτούμε όλες/οι θα κάνουμε μια κουβέντα γνωριμίας και εξοικείωσης μεταξύ μας παίρνοντας τσάι, καφέ και κανένα μπισκοτάκι! Σε αυτή την κουβέντα θα θέλαμε να μοιραστούμε μαζί σας το γιατί μας ενδιαφέρει αυτό το εγχείρημα και να ακούσουμε και τις δικές σας σκέψεις.
.
Μετά θα κάνουμε μια σύντομη «πρόβα τζενεράλε» (εμείς που το διοργανώνουμε εννοείται! Τι νομίζετε ότι κάναμε τον ελεύθερό μας χρόνο πριν το φεστ;) για το πώς γίνεται η αυτοεξέταση του αιδοίου με τη βοήθεια και την υποστήριξη του ζευγαριού μας. Μετά θα έχετε το χρόνο να το δοκιμάσετε κι εσείς με το ζευγάρι σας. Για να μπορέσουμε να κοιτάξουμε μέσα στο μουνί μας θα χρειαστούμε ένα κολποσκόπιο, ένα φακουδάκι και ένα καθρεφτάκι (αυτά θα τα φέρουμε εμείς). Στο εργαστήρι λοιπόν θα εξοικειωθούμε με την εικόνα του τραχήλου, τα διαφορετικά υγρά μας και το τι σημαίνουν όλα αυτά για τον κύκλο.
.
Συμμετοχή
Έχουμε βάλει τα δυνατά μας ώστε να δημιουργήσουμε ένα ασφαλές και οικείο περιβάλλον. Για το λόγο αυτό στο εργαστήρι μπορούν να συμμετέχουν μόνο άτομα με αιδοίο. Επίσης ζητάμε από σας να έρθετε παρέα με ένα άτομο που ήδη το νιώθετε οικείο. Κάθε ζευγάρι θα έχει προσωπικό χώρο και βέβαια ό,τι υποστήριξη χρειαστεί.
.
Σας περιμένουμε να κάνουμε παρέα αυτή την περιήγηση στα άδυτα.
Παρουσίαση από το Μωβ Καφενείο της μπροσούρας “Γυναίκες στην Πυρά. Το κυνήγι των μαγισσών στην ευρώπη, οι περιφράξεις και η ανάδυση του καπιταλισμού” της Lady Stardust.
“ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ” – Α LECTURE PERFORMANCE BY DR.D
.
Άκου είμαστε όλοι μετανάστες. Aπό που κι ως που είμαι εγώ μετανάστης; Αλλά γιατί ρε γαμώτο συχνά αισθάνομαι μετανάστης; Το ίδιο αισθάνονται όλοι; Θα το πιάσω από την ιστορία, από τη θεωρία και ακόμα κι από την εμπειρία και θα ισχυριστώ ότι… παίζει
.
.
.
.
tranny Blues: a leather tribute to venus in furs
.
Τραύμα. Σοκ + Ουλή. Το πέρασμα από τη μια κατάσταση στην άλλη, η επούλωση. Μια διαδικασία αργή.
Εκδίκηση. Διαχείριση του τραύματος με την πρόκληση ενός νέου.
Αυτό το πρότζεκτ επιθυμεί να μας τραυματίσει. Εκδικητικά μεν αφού σκοπός είναι να πληγώσει, αλλά με κίνητρα αγάπης κι όχι μίσους.
Το σοκ είναι το αρχικό σημείο 0 εντός του τραύματος, η πρόκληση του, ορισμένα απαραίτητο για να περά-σουμε στο στάδιο της επούλωσης.
Μόνο όταν διασχίσουμε μέσα από τη διαδικασία της επούλωσης μπορούμε να καταλάβουμε τη ζημιά του τραύματος.
Χρειάζεται ένα ελεγχόμενο τραύμα για να θυμηθούμε [όσες έχουμε ξε-χάσει] τη βαρύτητα του τραύματος.
Ακριβώς γι αυτό το λόγο το πρότζεκτ περιέχει κάποια ακραία στοιχεία.
Ας το λάβουμε υπόψη μας πριν ανοίξουμε την πόρτα στον κόσμο του..
Τοtransvestites ανήκει στο είδος των mockumentaries, που θα πει ότι είναι μια παρωδία ντοκιμαντέρ, στην οποία φανταστικά γεγονότα παρουσιάζονται ως γεγονότα. Το Transvestites, παρακολουθεί τις τρανς που ζούνε στην περιοχή Beyoglu, και σχολιάζει τον υστερικό καθωσπρεπισμό που θέλει τις πόλεις καθαρές από τα μιάσματα.
Το born queer, dear doctors είναι ένας μικρός αυτοβιογραφικός μονόλογος της Mbessakwini. Σκέψεις για την ταυτότητα, την επιβίωση, την αναπαράσταση του εαυτού, το σώμα, την επιθυμία, τους καταναγκασμούς των γιατρών, δένονται με μονταρισμένες εικόνες όπου τα γυμνά σώματα και η καύλα είναι σε πρώτο πλάνο και έχουν τον πρώτο λόγο.
.
.
.
.
L’ORDRE DES MOTS
.
Σκηνοθεσία: Cynthia Arra & Melissa Arra
2007
Διάρκεια: 75′
Μακριά από μια συνηθισμένη διαπραγμάτευση τρανσέξουαλ, διαφυλικών, διεμφυλικών και ανάμεσα-στα-φύλα ζητημάτων, η ταινία αυτή, μέσα από την επιλογή πορτραίτων ατόμων που εμπλέκονται ενεργά στο τρανς κίνημα στη Γαλλία, θίγει χωρίς περιστολές ζητήματα γύρω από την έμφυλη ταυτότητα. Την εξετάζει ως μια κοινωνική νόρμα, μια κατασκευή που σπάνια αμφισβητείται, μια κεντρική προβληματική δομή από την οποία απορρέει η παθολογικοποίηση της τρανς κοινότητας.
Κάθε πόλεμος χρειάζεται ιστορίες να τον καμουφλάρουν. Η ομοφυλοφιλία αποτελεί για τον «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία», έναν από τους πυλώνες της «σύγκρουσης των πολιτισμών»: τα δικαιώματα ομοφυλόφιλων και λεσβιών ανήκουν υποθετικά στη δύση και καταπιέζονται στην παρουσία του Ισλάμ. Σε αυτό το βίντεο-δοκίμιο, LGBTQ ακτιβιστές από το Λίβανο και το Βέλγιο, παρουσιάζουν τις σκέψεις τους για τους τρόπους που διασταυρώνεται η σεξουαλικότητα, η γεωπολιτική και ο πόλεμος.
Ή, τι είναι αυτό το κουίρ τέλος πάντων; Τι άλλο θα μας βρει σε αυτές τις εποχές του «μεταμοντερνισμού» και της «ρευστότητας»; Δεν μας έφταναν οι φεμινίστριες; Δεν είναι πια ίσες οι γυναίκες και οι άντρες; Και οι ομοφυλόφιλοι; Ε, αυτοί πια είναι παντού. Παντρεύονται κιόλας. Ε, τι κουίρ και κουραφέξαλα μας τσαμπουνάνε;
Από την πρώτη αναγνωριστική συνάντηση, σε μια μονοκατοικία στα Πετράλωνα, μέχρι και αυτές στην κατάληψη Σκαραμαγκά, βρισκόμαστε σχεδόν ένα χρόνο τώρα και ρωτάμε η μία τον άλλο για το τι θα κάνουμε, πώς θα το κάνουμε και γιατί θα το κάνουμε. Ίσως αφορμή να υπήρξε ο Δεκέμβρης και οι ρωγμές του -αν και οι βαθιές ρωγμές στην καθημερινότητα μας, οι διχασμοί ανάμεσα στην αστυνομευτική κανονικότητα κι αυτό που ζούμε, αποτελούν την οικεία ιστορία της εμπειρίας μας -κι αυτή η ιστορία είναι παλιά. Έτσι βρεθήκαμε να ζητάμε ξανά και ξανά όλο και περισσότερο χώρο για τη ζωή μας και την κάβλα μας. Χώρο για δημιουργία και ανατροπή. Βρεθήκαμε μέσα από ομάδες που την ψάχνουν με τα φύλα και τις σεξουαλικότητες τους, που πολλές φορές γίνονται και ενοχλητικές με τα «έμφυλα θέματά» τους. Βρεθήκαμε και εκτός αυτών των ομάδων. Στο δρόμο, στην πόλη, στις διαδρομές του προσωπικού που γίνεται πολιτικό.
Φτιάξαμε μια συνέλευση ως αλλόκοτες, φεμινίστριες, λεσβίες κι αδερφές, ως φρικιά κι ανώμαλες, ως τρανς αγόρια και κορίτσια. Θα χτίσουμε τρεις μέρες τον Νοέμβρη για αυτό που είμαστε, για την εμπειρία μας, για την κοινωνική απελευθέρωση. Αποτελούμε μια κοινότητα που νιώθει κυριολεκτικά στο πετσί της την εξουσία του καταναγκασμού “των δύο φύλων και της μίας σεξουαλικότητας”. Δεν είμαστε εδώ για να σπάσουμε τα στερεότυπα αλλά είμαστε εδώ επειδή αυτά σπάνε καθημερινά πάνω μας και χρειάζεται μόνο να στρέψουμε το βλέμμα στο κοινωνικό μας σώμα για να το δούμε.
Είμαστε εδώ για το πολιτικό που επιμένει (σε επαναστατικούς ή μη κύκλους) να μην αποκαλείται “πολιτισμικό” ή “δευτερεύον” από τους εργολάβους των διαφόρων πολιτικών ταυτοτήτων, είμαστε εδώ για την πολιτική πράξη που επιμένει να φαντάζεται, να ρισκάρει, να κάνει αυτοκριτική. Είμαστε εδώ για να διαπραγματευτούμε από κοινού τα σώματα και τις επιθυμίες μας όπως τα βιώνουμε σε ένα πλαίσιο καπιταλιστικών, πατριαρχικών σχέσεων και κυρίαρχων εθνικών αφηγήσεων. Και είμαστε εδώ, συλλογικά και αυτοοργανωμένα διεκδικώντας χώρο και χρόνο για αυτά τα τα σώματα που πονάνε και ξέρουν, που επιθυμούν και αντιστέκονται.
